گرچه درصد کمی از یک لوله پلی اتیلنی را مستربچ مشکی مورد مصرف تشکیل می دهد، اما همین درصد کم نقش تعیین کننده ای را در عملکرد بلند مدت لوله خواهد داشت. رزین حامل دوده در مستربچ در مراحل سرویس دهی بخشی از پلی اتیلن لوله را تشکیل می دهد. چنانچه این رزین به درستی انتخاب نشده باشد می تواند در مرحله اول خواص مکانیکی لوله را تضعیف کند و در حالات نامناسب تر می تواند منجر به نقصان لوله در زمان های کوتاه شود. مستندات بسیاری وجود دارد که نشان می دهد دو گونه پلی اتیلن حتی در غلظت های کم امتزاج ناپذیرند و این امر می تواند در مورد کاربری لوله بحرانی باشد. هر چند پلی اتیلن یک پلیمر با خواص معمولی است، اما لوله های پلی اتیلنی یک محصول کاملا مهندسی به شمار می آیند. لذا هریک از اجزای تشکیل دهنده مورد استفاده در تولید آن ها باید کاملا مهندسی شود.
برای انتخاب مستربچ مناسب کنترل و یافتن نقاط بهینه در مورد عوامل زیر مهم است:
نوع دوده به کار رفته در تولید مستربچ:کشف و استفاده از دوده سابقه بسیار طولانی دارد. بیشترین شهرت دوده به دلیل استفاده از آن در تولید جوهر ها و همچنین به کار رفتن آن برای تقویت لاستیک ها است. گرچه امروزه دوده به عنوان افزودنی برای محافت پلاستیک ها در برابر نور فرابنفش، ایجاد خاصیت هدایت الکتریکی و ... به کار می رود. پلیمرها در برابر نور خورشید و در حضور یا غیاب اکسیژن دچار اکسایش و تخریب می شوند